Dades Vallei / Ait Benhaddou

Salaam,

Afgelopen dinsdag zijn wij uit de woestijn vertrokken richting de Dades Vallei. Onderweg eerst nog even gestopt bij de Todra kloof, lag op de route. Fraaie kloof tussen de rotsen, niet meer en niet minder. Dus daar waren we ook weer vrij snel verdwenen. Eenmaal in de buurt van de DadesVallei werden wij met open armen ontvangen.....door de police royal wel tte verstaan. Het is niet normaal hoeveel politie we tegenkomen in Marokko. Sowieso bij ieder stadje staat er politie als je binnenkomt en als je er weer uit gaat. Daarnaast barst het van de radar controles en daar liepen wij wederom tegenaan. Wij kregen een vooroorlogs model lasergun onder onze snufferd met 79km op de tellert waar je 60km dient te rijden. Wij hadden moeite dit te geloven maar daar had onze vrind geen boodschap aan, echter voor eur. 30,00 was dit allemaal heel goed op te lossen. Wat een mooi gebaar! Sophia dacht heel collegiaal ik pak mijn politiepas er even bij, gewoon voor de gezelligheid. Bleek alles ook oplosbaar zonder boete! Wij werden tot slot nog getrakteerd op een bijzonder smerig lachje en konden weer verder rijden.
Wij hadden een hele leuke Auberge midden in de Dades Vallei, dichtbij het plaatsje Boumalne. We kwamen laat in de middag aan, was een behoorlijke reisdag. Overigens wel bijzonder fraai qua landschap. Het lijkt af en toe sprekend op het landschap in Arizona, inclusief vrij grote canyons. De Dades Vallei is prachtig. Tussen de bergen staat het gebied helemaal vol met een groene oase van bomen. Van alles groeit er: vijgen, abrikozen, dadels, sinaasappels, tarwe. De mensen zijn er volledig zelfvoorzienend.
De volgende dag hebben we met de hoteleigenaar een tour afgesproken. We zouden ca. 2,5 uur gaan wandelen door het mooie landschap en gaan picknicken. Hij zou onze gids zijn. We zijn nog geen 10 minuten onderweg, met Yasmin in de rugdrager, over een klein bergpaadje vrij steil omlaag, of Sophia gaat onderuit terwijl ze net Leyla had opgetild om haar omlaag te begeleiden. Wonderwel had Leyla helemaal niets. Sophia daarentegen had wel wat schaafwonden en een hele pijnlijke voet. We hebben nog even geprobeerd om door te wandelen maar dat zat er eigenlijk niet meer in. Te veel pijn, dus terug naar het hotel. Jammer! In het hotel hebben we het even aangekeken en besloten om met de auto een stukje te rijden naar de Dades rivier, daar een heel klein stukje te lopen, te gaan picknicken en daarna zou ik met de gids een 1uur gaan lopen. Dus gezellig gepicknickt en daarna ben ik voor een rondje canyon gegaan. Smalle doorgangen tussen de rotsen, stukken waar je alleen omhoog komt door je met je benen en rug klem te zetten tussen de rotsen. Heel gaaf! Toen ik terugkwam bleek Sophia's voet er toch slechter aan toe te zijn dan verwacht. Dus naar de plaatselijke dokter voor een foto. Toch wel even in spanning gezeten daar. Ik in de mannenwachtruimte, Sophia in de vrouwenwachtruimte. En toen kwam het verlossende woord: niets gebroken. Het is flink gekneusd, paracetamol slikken en een steunkous halen en dan komt het weer helemaal goed, aldus de dokter die nog in Nederland stage heeft gelopen.
Volgende dag, donderdag, zijn we weer vetrokken voor onze volgende stop in Ait Benhaddou. Op de route zouden we door de plaats Ourazazate komen, bekend vanwege de Atlas studio's. Hier zijn vele Hollywood films opgenomen omdat het licht erg goed schijnt te zijn, het landschap heel divers is en omdat de kosten wat lager liggen dan in de VS. Die studio's hebben we ook even bezocht. Erg leuk om te zien hoe knullig sommige decors er eigenlijk uit zien, wat je in de films niet terugziet. Daarna weer door naar onze eindbestemming. Daar kwamen we eind van de middag aan. Het plaatsje Ait Benhaddou is interessant vanwege de oude Kasbah, die ook veel voor films is gebruikt. Het schijnt dat een gedeelte van Gladiator er is opgenomen. De oude Kasbah ligt tegen een rots aan en daar zijn we vroeg in de avond nog even naar toe gelopen om te bekijken. Spectaculair uitzicht vanaf de top van de berg! Met name met de langzaam ondergaande zon, werkelijk prachtig.
Vandaag eerst weer lekker ontbeten. De kindjes moeten er jammergenoeg steeds minder van hebben. Er is ei er zijn pannekoeken er is verse jam, maar nee hoor dat motten we niet. Gelukkig hadden we nog wat drinkjoghurt bij ons. Leek ons wel een goed idee als ontbijt. Daarna op pad, richting Marrakech. Zou een rit worden van vier uur voor slechts 180km. We moesten het Atlasgebergte oversteken. Prachtige rit, leuk ook om te rijden al die bochtige wegen. Leyla vond het allemaal een stuk minder leuk vond het na al die bochten wel tijd om haar drinkjoghurt er weer uit te kieperen. Ze zei nog heel netjes, Mama ik moet overgeven, maar dan ben je al te laat. Wat een ravage, die kinderstoel. Geen drinkjoghurt meer voor ontbijt... Inmiddels zitten we in een vrij luxe hotel aan de rand van Marrakesh. We slapen in een tent maar dan wel voorzien van alle luxe. De kindjes hebben lekker gezwommen, de jongste slaapt, de oudste verveeld zich. Eind goed al goed. Morgen gaan we naar de kust, naar Essouira.

Groetjes uit een bijzonder warm Zuid Marokko,
Sophia, Mark, Leyla en Yasmin.