Kamelenrace

Salaam,

Hier weer een berichtje van ons, dit keer vanuit de Sahara, dwz aan de voet van.
Afgelopen vrijdag waren we nog steeds in Fes en zijn we 's ochtends naar het nieuwere deel van Fes gegaan, dus buiten de Medina. Jammergenoeg was het meeste gesloten vanwege vrijdag is gebedsdag. Toch een poosje rondgelopen daar in mooie oude straatjes waar het lijkt alsof de tijd een paar honderd jaar heeft stilgestaan. Wederom geen toeristen te bekennen. Terug hebben we net als heen een taxi genomen. Heen een busje want er mogen nooit meer dan drie personen in een taxi. Regels zijn immers regels. Terug bleek dat allemaal wat minder boeiend toen wij plaats namen in een kleine taxi. Zo lang wij Yasmin maar verborgen hielden zou het wel goed komen. Haha.
Eenmaal terug hebben we onze eigen auto gepakt en zijn we naar Meknes gereden. Hier waren we al eerder langsgekomen vanuit Rabat maar toen kwam het met bakken uit de hemel. Vandaar onze weg terug. Aldaar wederom veel gesloten maar toch leuk om het oude centrum en de poorten van deze koningsstad even te hebben gezien. Na Meknes zijn we doorgereden naar Volubilis, de grootste Romeinse opgraving van Afrika. Daar aangekomen bleek alleen ik te moeten betalen, op gebedsdag gaan Marokkanen voor niets naar binnen. Asjemenou? Bij de ingang passeer je eerst de toiletten, dus de logische vraag is dan na een autoritje: Leyla moet jij nog naar de WC. Nee dat hoefde allemaal niet. Prima. We zijn nog geen 10 minuten tussen de ruines of Leyla komt met de altijd fijne boodschap: Papa ik moet P..... (vul maar in). En bij Leyla betekent dat doorgaans, dat er eigenlijk ter plekke een pot uit de hemel moet neerdalen om aan de slag te gaan, anders duurt het te lang en gaat het fout. En jawel dat ging een klein beetje fout. Daar stond Sophia tussen de muren van Volubilis met wat verse blaadjes, want wij waren weer eens niet voorbereid, te redden wat niet meer te redden was. Waarom Sophia vraagt u zich wellicht af, ze zei immers papa. Nou, papa had Yasmin in de rugdrager op de rug en was daarom slechts in staat tot het geven van nutteloze aanwijzingen. Verder is Volubilis best fraai. Een aantal mozaiken zijn perfect bewaard gebleven en er staan nog een aantal gebouwen. Op de terugweg zijn we bij een eenvoudig restaurant langs de weg gestopt en hebben we weer een heerlijke tajine kunnen eten. De kinderen zijn er minder een wild van, terwijl het over het algemeen ingredienten bevat die ze thuis ook krijgen. Niets aan te doen...
Zaterdag zouden we vertrekken richting woestijn. Nog niet het eindpunt maar wel een heel end op streek. 's Morgens zat het ons wat tegen met pinnen om de hotelrekening te betalen. Ze namen geen credticards aan en wij konden bij ATM nummer drie pas geld trekken. Daarna nog langs een grote supermarkt om wat eten in te slaan en zodoende waren we redelijk laat op weg. Onderweg prachtig weer en heel veel mooie natuur. Door de bergen gereden, met een soort maanlandschap tot bergen met dennebomen. We zijn zelfs door heel fraai wintersport plaatsje gereden. Moeilijk voor te stellen dat er in een ander seizoen een groot pak sneeuw ligt. Toen we op enig moment ergens in de bergen stopten voor een picknick, kregen wij een onaangename verrassing. Wij bleken een forse deuk in het rechter voorscherm van onze auto te hebben opgelopen. Dit moet op het parkeerterrein in Fes gebeurd zijn. Potverdrie! Het kan zijn dat ik andere krachttermen gebruikt heb, maar die zal ik hier niet herhalen. Nou ja, op dat moment verder even niets aan te doen. Voorlopig nog een flink stuk te rijden en dat ging verder gesmeerd. Tot wij de sterke arm weer ontwaarden, dit keer met een instrument wat verdacht veel op een lasergun leek. Ja hoor, ga maar naar de kant... wij reden 68km waar 60 is toegestaan. Tot onze verbazing geen boete, maar een verhandeling over de risico's in het verkeer, dat de regels er zijn voor onze veiligheid etc. etc. Met de schrik er even in, reden wij weer verder tot onze bestemming in de buurt van ..... Ons hotel wat we hadden is gesitueerd in een enorme palmbomenvallei. De omgeving eromheen bestaat uit alleen maar rotsen. Heel bijzonder gezicht. Al met al een lange reisdag, maar met een harddisk voor kinderfilms en voldoende tussenstops lukt het best.
Volgende dag hebben we een korte wandeling gemaakt door de palmbomenvallei en zijn we daarna alweer snel vertrokken richting onze eindbestemming Merzouga, aan de voet van de woestijn. Eerst nog even gestopt bij een plaatselijk politiebureau voor aangifte van de schade maar dat lukte helaas niet. Ze konden alleen een verklaring opnemen voor een aanrijding of voor letsel, niet voor parkeerschade. Gelukkig was het kort ritje naar Merzouga zodat ee daar nog even konden relaxen alvorens om ca. 17:30 op de kameel te stappen. Ik zou met Yasmin op een kameel gaan, Sophia met Leyla. Eerst geprobeerd met Yasmin los op de kameel maar dat werkte niet, dus Yasmin bij papa op de rug en papa bij de kameel op z'n rug. Het zijn overigens drommedarissen, maar iedereen heeft het over kamelen. Zo hebben we een schitterende tocht door de woestijn gemaakt om aan te komen in een kamp voor een overnachting. Na een poosje te hebben rondgerend in de zandduinen en na een heerlijk diner, zijn wij de tent ingedoken. Rond 6u weer eruit voor de zonsopkomst en daarna weer op de kameel terug naar onze Riad. Heel erg leuk zo'n kamelentocht en de woestijn is werkelijk schitterend.
Nu, maandag, zijn we nog een dagje aan het bijkomen in onze Riad. Lekker ontspannen. Morgen vervolgen wij onze weg weer richting de Dadesvallei.

Groetjes, Sophia, Mark, Leyla, Yasmin.